Ziołowe przyprawy kuchenne

Tak! Jestem, przepraszam, że tak długo czekaliście. Ale chyba kolejny post z serii #zakładamy nie byłby najlepszym pomysłem. Dzisiaj trochę o kuchni i przyprawach.

U mnie sezon zbieraczy, sadowniczy i kucharski w pełni. A u Was? Robicie jakieś przetwory? Napiszcie w komentarzu. U mnie narazie soki i nalewki z czerwonej porzeczki, ogórki kiszone, korniszone i pikle gotowe 😋 Później TYLKO buraczki, przetwory z pomidorów, nalewki i soki z aronii... i dalej można by tak było wymieniać. Macie jakieś sprawdzone przepisy na przetwory? Również napiszcie o nich na dole w komentarzu 😊 A teraz zapraszam do czytania.

Czy przyprawy kuchenne mogą być lekami ziołowymi? Właściwie, czemu nie. Przyprawy były stosowane przez człowieka od najdawniejszych czasów. Używano ich nie tylko dla dodania wyrazistości danej potrawie, ale także aby miały one bezpośredni wpływ na sprawniejszy proces trawienia.

Przyprawy zawierają m.in.: olejki o silnym zapachu np. czosnek, cebula, majeranek, seler, pietruszka, koper, kminek itp., przez co powodują JUŻ w jamie ustnej większe wydzielanie śliny, a następnie pobudzają wydzielanie żółci i soków żołądkowych, aktywują pracę wątroby, co powoduje lepsze trawienie pokarmów.

Ponadto niektóre przyprawy posiadają właściwości bakteriobójcze (np. czosnek, imbir) i bakteriostatyczne wpływające pozytywnie i regulująco na florę jelitową.

Przyprawy zawierają także pewne grupy witamin i soli mineralnych w postaci związków łatwo rozpuszczalnych i przyswajalnych przez organizm ludzki. Wpływają również pobudzająco na apetyt przez wydzielanie zapachu i nadanie barwy pokarmom.

Wiadomo, że kolor czerwony, pomarańczowy i żółty mają właściwości podniecające i drażniące zmysły, a tym samym wzmagają apetyt, a dodatek do potraw przypraw aromatycznych lub ostrych podnosi walory smakowe pożywienia i ułatwia organizmowi przyswajanie pokarmów.

Cebula

Czy wiesz, że cebula była już znana 4000 lat przed Chrystusem? Dokładnie w Mezopotamii i Persji, stamtąd w późniejszym okresie sprowadzono ją do Egiptu i Grecji. W "Rosyjskim Ludowym Zielniku" z 1871 r. określono cebulę jako środek przeciwko najbardziej zaraźliwym chorobom i "morowemu" powietrzu. Wysoka zawartość fluoru wpływa pozytywnie na nasze zęby. 

Sok z wydrążonej cebuli, napełnionej solą morską leczy brodawki. Leczy także doskonale kaszel i wszelkie stany towarzyszące grypie. 

W kuchni cebula używana jest w stanie surowym, ugotowanym, smażonym, "zakonserwowanym" np. z grzybkami, w postaci suszu i prażona. Jej suchych zewnętrznych łysek można używać do farbowania jedwabiu, wełny, lnu, bawełny i skorupek jaj na święta na żółto-brązowy kolor. 

A czemu nie spróbować "zafarbować" włosów cebulą?

Gotujemy: 30 g suchych łusek cebuli w 200 ml wody i dodajemy 5 g gliceryny, czyli około 1 łyżkę. Włosy myjemy i stosujemy taką płukankę codziennie (po umyciu), aż do otrzymania pożądanego koloru. 

Cebula zawiera wiele cennych witamin: C,A, B1, B2, B6 oraz E i wiele soli mineralnych tj. potas, fosfor, żelazo, wapń itd.

Cebula występuje w wielu odmianach: cebula siedmiolatka, wielopiętrowa, por, szczypior i szalotka (nie mylić z szarlotką!) 😂

Cebula siedmiolatka

Cebula wielopiętrowa

UWAGA: Jedynie przy nadczynności tarczycy cebula jest przyprawą niewskazaną. 

Czosnek

Czosnek uprawiany jest, podobnie jak cebula prawie od zawsze, przypisywano mu wiele właściwości leczniczych takich jak chroniących przed dżumą, zatruciami, gruźlicą, niestrawnością, nadciśnieniem, przeziębieniem, bezsennością, bólami głowy itd. 

W rosyjskim lecznictwie ludowym, czosnek uważany jest za środek przeciw szkorbutowi, moczopędny, przeciwrobaczy i przeciwmalaryczny. Odwarem z czosnku i ziemniaków w stosunku 1:1 leczy się nieżyt przewodu pokarmowego.

Czosnek ma bardzo szerokie zastosowanie jako przyprawa kuchenna. Najczęściej dodawany jest do potraw mięsnych w szczególności baraniny, dziczyzny, gęsiny lecz również dodawany do zup: pomidorowej, fasolowej, jarzynowej, grochowej, ogórkowej itd. i podnosi wybitnie ich walory smakowe. Ponadto jest nieodzownym składnikiem przy kiszeniu ogórków.

Na Syberii gospodynie domowe nadziewają pieczonym czosnkiem, gotują zupę czosnkową i kiszą czosnek na zimę. Kiszony czosnek jako dodatek do chleba z masłem lub twarogiem czy serem zaliczyć można do delikatesów (można kisić w wodzie po kiszonych ogórkach). 

Czosnek zawiera cenne witaminy: A, B1, C, PP i sole mineralne: wapń, fosfor, magnez, siarkę, chlor itd. Odznacza się silnym działaniem bakterio- i grzybobójczym, hamuje wzrost nowotworów. 

Czosnek niedźwiedzi

Czosnek ma kilka odmian: czosnek pospolity, siatkowy (Syberia), niedźwiedzi, wonny (Chiny, Japonia, Mongolia), wężowy (Korea, Chiny, Europa Zachodnia). 

Chrzan

Chrzan w Polsce jest nie tylko uprawiany ale także występuje w stanie dzikim. Ma działanie przeciwszkorbutowe, a jego wodne roztwory (rozcieńczony sok) zwiększają wydzielanie kwasu solnego w żołądku i skutecznie leczą jego nieżyt. 

W lecznictwie ludowym ma zastosowanie przy kamicy nerkowej, gośćcu- gościec stawowy przewlekły (reumatoidalne zapalenie stawów), przy zapaleniu korzonków, 
bólach mięśniowych (nacieranie miazgą z korzeni). Chrzan ma również działanie grzybo- i 
bakteriobójcze. 

Tarty chrzan z cytryną, szczyptą cukru i wodą, jest doskonałym dodatkiem do dań mięsnych na zimno
i na ciepło, do ryb, zimnych nóżek, sosów, czerwonych buraków (ćwikła). Surowy, tarty, z dodatkiem 
śmietany jest bardziej łagodny i ma zastosowanie np. jako dodatek do gotowanych jajek. Korzeń, 
drobno krojony dodawany jest także przy kiszeniu ogórków, co wpływa pozytywnie na ich jędrność.

Chrzan zawiera dużo witamin: A, B1, B2, C i soli mineralnych: sód, potas, wapń, fosfor, żelazo

Jałowiec

Już w dawnych czasach używano jałowca do konserwowania mięsa w dymie z igliwia, gdyż jak 
wykazały obecne badania, posiada on silne właściwości bakteriobójcze. W medycynie ludowej, 
ludzie używali jałowca również przy chorobach, do okadzania (zabija drobnoustroje) i inhalacji,
ponadto wybitnie leczy choroby układu pokarmowego i poprawia przemianę materii, poprzez
pobudzenie metabolizmu. 

Czarne owoce jałowca mają działanie moczopędne, poprawiające samopoczucie, wpływają 
na polepszenie się stanu zdrowia pacjentów chorujących na gruźlicę.

W dawnych książkach można znaleźć zapis o kuracji księdza Kneipp'a "oczyszczającą najbardziej 
zanieczyszczoną krew". W tym przypadku należy żuć:
- 1 dnia: 4 jagody jałowca
- 2 dnia: 5 jagód jałowca
- 3 dnia: 6 jagód jałowca itd. aż do 12 dnia, podczas którego należy zjeść aż 15 jagód jałowca. Po czym
należy zmiejszać dawkę o 1 jagodę dziennie, aż do 23 dnia, w którym spożywa się 4 jagody.

Chorzy ze stanem zapalnym nerek powinni unikać jałowca.


Jako przyprawy- używa się owoców jałowca rozdrobnionych. Mają one zastosowanie jako dodatek do 
mięs (wołowina, dziczyzna, baranina), do zup np. do barszczu ukraińskiego, żuru, zupy pomidorowej. 
Jałowiec bardzo poprawia smak kiszonej kapusty. Dodaje się do kiszenia 50g owoców jałowca na 10kg 
kapusty. 

Jeżeli podoba Ci się treść, którą tutaj przekazuję, proszę Cię o przysługę: podziel się nią ze znajomymi, może akurat jest komuś bardzo przydatna ;)

Niedawno ruszyła też nasza grupka:
- link: Melisa i Mięta- porady i wskazówki 

Może akurat znasz jakiś przepis? Albo chcesz się z nami podzielić się czymś wartościowym. Śmiało dodawaj linki, zapytania. Ciesz się w naszej "społeczności".

Zapraszam również na moje inne social media, tj.:
- facebook: www.facebook.com/melisamieta/- instagram: www.instagram.com/melisaimieta/

Każdy "lajk", komentarz, czy nawet wyświetlenie to świetny motywator. Za każdy dziękuję.

JT